Birkaç yıldır sürüş değişimi olarak algıladığımız modern elektrikli otomobil dalgası kesinlikle yeni bir olgu değil. Tanınmış mucitler, 140 yıldan fazla bir süre önce, hatta içten yanmalı motorların geliştirilmesinden bile önce, piller ve elektrik motorları üzerinde çalışıyorlardı. 1881'deki ilk elektrikli üç tekerlekli bisikletten 100 km/saat sınırını aşan ilk rekor arabaya kadar geçen süre 20 yıldan az sürdü. Bunu giderek daha fazla elektrikli ulaşım aracı takip etti. Ta ki bitene kadar.
Gittikçe daha iyileşen yollar ve uzun mesafeli bağlantılar, ucuz petrol ve yanmalı motorlu otomobillerin seri üretimi nedeniyle, zamanın elektrikli araçlarının önemi giderek azaldı. Konforun da bununla bir ilgisi vardı: İlk içten yanmalı motorlar popüler değildi çünkü zahmetli bir şekilde elle çalıştırılmaları gerekiyordu. Her sürücünün veya sürücünün yapamayacağı yıpratıcı bir iş. Ancak elektrikli marş motoru piyasaya sürüldüğünde bu büyük sorun ortadan kalktı.
İçten yanmalı motorların avantajları, geri kalan elektrikli araçların hayatını zorlaştırdı: Daha fazla yol kat ettiler, daha hızlı gittiler ve önemli ölçüde daha ucuzlardı. Pille çalışan her şey süt kamyonu, koridorlarda taşıyıcı veya bireyciler için kısa mesafe aracı olarak kullanılmaya indirgendi. İlk zirve aşaması en geç Kükreyen Yirmililerin tarihiydi.
İçten yanmalı motorlar elektrikli arabaları bir kez mağlup etti
Elektromobiliteyi insanlar için daha çekici hale getirmek için her zaman küçük girişimler oldu, ancak hiçbir şey gerçekten içten yanmalı motorların karşısında duramadı. Ne zaman bir petrol krizi olsa, konu kısa süreliğine yeniden ilgi çekici hale geliyordu, ancak daha sonra yeniden unutuluyordu.
Üreticiler de yeni elektrikli otomobillere uzun süre direndi. Üzücü bir örnek, Amerikalıların tartışmalı şirket politikası nedeniyle sonuçta başarısız olan ve büyük popülaritesine rağmen gerçek bir şans verilmeyen General Motors EV1'dir. BMW ayrıca 1990'larda umut verici bir elektrik konseptini de aniden rafa kaldırdı.
Yaklaşık 12 yıl önce Tesla Model S piyasaya çıkana kadar elektrikli otomobiller için gerçek ikinci bahar başlamamıştı. Araçlar artık vazgeçilmez hale geldi; kısmen siyasi çabalar nedeniyle, ama aynı zamanda da tahriklerin birçok avantaj sunması nedeniyle.
Elektrikli otomobillerin içten yanmalı motorlara karşı ikinci büyük savaşı kazanıp kazanamayacağını zaman gösterecek. Örneğin Daimler'in de aralarında bulunduğu bazı şirketler, en azından şu anda henüz gerçek anlamda bir karar veremiyor. Bu aynı zamanda müşteri ilgisindeki yenilenen düşüşten de kaynaklanmaktadır. Ancak bu sefer sanki elektrikli arabalar nihayet kalıcı olacakmış gibi geliyor.
Gittikçe daha iyileşen yollar ve uzun mesafeli bağlantılar, ucuz petrol ve yanmalı motorlu otomobillerin seri üretimi nedeniyle, zamanın elektrikli araçlarının önemi giderek azaldı. Konforun da bununla bir ilgisi vardı: İlk içten yanmalı motorlar popüler değildi çünkü zahmetli bir şekilde elle çalıştırılmaları gerekiyordu. Her sürücünün veya sürücünün yapamayacağı yıpratıcı bir iş. Ancak elektrikli marş motoru piyasaya sürüldüğünde bu büyük sorun ortadan kalktı.
İçten yanmalı motorların avantajları, geri kalan elektrikli araçların hayatını zorlaştırdı: Daha fazla yol kat ettiler, daha hızlı gittiler ve önemli ölçüde daha ucuzlardı. Pille çalışan her şey süt kamyonu, koridorlarda taşıyıcı veya bireyciler için kısa mesafe aracı olarak kullanılmaya indirgendi. İlk zirve aşaması en geç Kükreyen Yirmililerin tarihiydi.
İçten yanmalı motorlar elektrikli arabaları bir kez mağlup etti
Elektromobiliteyi insanlar için daha çekici hale getirmek için her zaman küçük girişimler oldu, ancak hiçbir şey gerçekten içten yanmalı motorların karşısında duramadı. Ne zaman bir petrol krizi olsa, konu kısa süreliğine yeniden ilgi çekici hale geliyordu, ancak daha sonra yeniden unutuluyordu.
Üreticiler de yeni elektrikli otomobillere uzun süre direndi. Üzücü bir örnek, Amerikalıların tartışmalı şirket politikası nedeniyle sonuçta başarısız olan ve büyük popülaritesine rağmen gerçek bir şans verilmeyen General Motors EV1'dir. BMW ayrıca 1990'larda umut verici bir elektrik konseptini de aniden rafa kaldırdı.
Yaklaşık 12 yıl önce Tesla Model S piyasaya çıkana kadar elektrikli otomobiller için gerçek ikinci bahar başlamamıştı. Araçlar artık vazgeçilmez hale geldi; kısmen siyasi çabalar nedeniyle, ama aynı zamanda da tahriklerin birçok avantaj sunması nedeniyle.
Elektrikli otomobillerin içten yanmalı motorlara karşı ikinci büyük savaşı kazanıp kazanamayacağını zaman gösterecek. Örneğin Daimler'in de aralarında bulunduğu bazı şirketler, en azından şu anda henüz gerçek anlamda bir karar veremiyor. Bu aynı zamanda müşteri ilgisindeki yenilenen düşüşten de kaynaklanmaktadır. Ancak bu sefer sanki elektrikli arabalar nihayet kalıcı olacakmış gibi geliyor.