Muannat ne demektir?
sıf. ve i. (Ar. muḫanneѕ'ten) halk ağzı. Korkak, alçak, kalleş, nâmert (kimse), muhannes: Muhannettir yalan dünya kayıran (Pir Sultan Abdal). Karac'oğlan der ki sıkıldı canım / Gelmiyor yanıma muhannet yârim (Karacaoğlan). Yüce dağlar ova gibi düzlenmez / Veysel muhannetten kerem gözlenmez (Âşık Veysel).
sıf. ve i. (Ar. muḫanneѕ'ten) halk ağzı. Korkak, alçak, kalleş, nâmert (kimse), muhannes: Muhannettir yalan dünya kayıran (Pir Sultan Abdal). Karac'oğlan der ki sıkıldı canım / Gelmiyor yanıma muhannet yârim (Karacaoğlan). Yüce dağlar ova gibi düzlenmez / Veysel muhannetten kerem gözlenmez (Âşık Veysel).