Mütevellit ne demek Osmanlıca?
1. Dünyâya gelen, doğan, doğmuş. 2. –den doğmuş, ileri gelmiş, hâsıl olmuş: Bir gümrük meselesinden mütevellit müsâdemeler birer müstesnâ imiş (Cenap Şahâbeddin). Böylece ale'l-gafle yakalanmış olmasından mütevellit bir mahcûbiyet (Hüseyin R.
