Gelişmekte olan bir ülkeden çok gelişmekte olan bir ülke olan Hindistan, 2030 yılına kadar yeni araçlarının en az üçte birini elektrikli hale getirmek istiyor. Mumbai ve Haydarabad şehirleri arasında bir karayolu gezisinin, elektrifikasyonun şu anda devasa alt kıtada ne durumda olduğunu göstermesi amaçlanıyor.
Otomobil üreticileri için Hindistan, yaklaşık 15 yıldır Çin’in izinden yüz milyonlarca yeni alıcı geliştirmesi gereken bir sonraki büyük mega pazar oldu. Rakamlar giderek artsa da Hindistan’daki büyük patlama şu ana kadar gerçekleşmedi. Çoğunlukla Tata veya Maruti-Suzuki tarafından yerel olarak üretilen daha yeni araçlar giderek daha fazla yollarda yer alıyor, ancak gerçek bir patlama pazarı farklı görünüyor. Milyonlarca Kızılderili hala bisikletleri, scooter’ları veya yükleme alanı olsun ya da olmasın eski çıngıraklı kutularla yollarda. Hükümetin önümüzdeki yıllarda giderek daha fazla elektrikli hale gelme gerekliliği, Hindistan’ın merkezinden geçen ve pek de çözülebilir görünmeyen bir karayolu gezisinde devasa bir görev gibi görünüyor.
Hindistan’ın Haydarabad şehri, bu yıl ilk kez bir Formula E yarışını garantiledi. Dünya Hindistan’a bakmalı, onda milyonlarca Mumbai, Chennai veya Delhi’den oluşan devasa yığınlardan daha fazlası olduğunu görmeli. Çünkü Haydarabad’ın da yaklaşık yedi milyon nüfusu var. Tam olarak ne kadar, burada kimse gerçekten bilmiyor. Karayolu trafiği, onu onlarca yıldır Hint metropollerinden bildiğimiz yoldur. Düzenli kaos hüküm sürer, çünkü gerçekte iki şerit en az beş olur. Çekçekler, motosikletçiler ve scooter sürücüleri en küçük boşluklara girmeye devam ediyor – bu santimetre meselesi. Ayrıca sürekli korna konseri – beğenebilirsin – ama zorunda değilsin. Burada açık mavi Porsche Taycan, uzak bir gezegene inmiş devasa bir fil şeklindeki pembe bir uzay gemisi gibi vahşi karmaşanın içinde öne çıkıyor. Elektrikli dört kapıdan sonra başını kaldırmayan kimse yok. Çoğu motosiklette üç dört kişi oturuyor, cep telefonlarının kameraları tıkırdıyor ve herkes gelecekten Hindistan’ın ortasına inmiş bu zaman makinesine çok yaklaşmak istiyor. Gölgede 37 derece olması ve tozun her şeyi açık gri ile kaplaması burada kimseyi rahatsız etmiyor gibi. Sokaklarda ve kaldırımlarda her yerde bulunan kir, muhtemelen bir alışma meselesidir.
Nehru Hayvanat Bahçesi ve Haydarabad’ın birkaç tanınmış turistik mekanından biri olan Chowmahalla Sarayı’nın yanından geçer. Hiç bitmeyen şehir merkezindeki evlerin çoğu gibi sokaklar da kirli. Binalar çevreyi bir kez gördüğünde, kasvetli çöp yığınları burada burada yanıyor. Yol kenarlarında öylece bırakılmış arabalar var ve havadaki pisliğe rağmen çamaşırlarınızı balkona asıyorsunuz. Elektrikli Porsche Taycan, Formula E yarışı kadar gerçek dışı bir zaman kapsülü gibi görünüyor. Ancak Hindistan hükümeti önümüzdeki yıllar için sıkı bir elektrik programı hazırladı. Otobüs, iki tekerlekli ve üç tekerlekli araçlardan oluşan toplu taşıma, kademeli olarak elektrikli hale getirilecek. Bu sadece yerel nüfusu doğru yola sokmamalı, aynı zamanda otomotiv endüstrisini güçlendirmeli ve ithalatçıları yatırım yapmaya teşvik etmelidir. Son yıllarda, yerel üreticiler ve tedarikçiler, Delhi’deki ve bireysel eyaletlerdeki merkezi hükümetle birlikte, dünyanın en büyük otomobil pazarlarından birini geleceğe uygun hale getirmek için politik olarak saf yanma modelinden elektrikli tahriklere geçtiler. . Global Data analisti Bakar Sadık Agwan, “İki tekerlekli araçlar, üç tekerlekli araçlar ve otobüsler açıkça hükümet programlarının ana yararlanıcılarıyken, yolcu taşımacılığı için e-araçlar şu anda Haberin Detaylarıda,” diye açıklıyor, “ancak, yüksek oran Toplam nüfustaki üç segmentin birden fazla olması bunun nedenini haklı çıkarıyor ve bu segmentler 2030 yılına kadar yüzde 30 elektrikli yeni araç hedefine ulaşılmasına yardımcı olabilir. fiyata duyarlı Hindistan pazarı.”
Hindistan’daki araçlar şu anda normal yanmalı motorlarla yollarda. Ve süper veya dizel artık giderek daha pahalı hale geldiğinden, giderek daha fazla insan doğal gaz tahriklerine geçiyor. Bir kilogram doğal gaz sadece 24 rupiye mal olurken, bir litre prim şimdiden 100 rupiye mal oluyor. Haydarabad gibi bir metropolde bile şarj istasyonlarının sayısı azdır. 800 kilometre uzaklıktaki Mumbai turu, karadan nasıl göründüğünü gösterecek. Bagajlarında: bir Hint kredi kartı ve uygun yükleme uygulamasına sahip yerel bir cep telefonu. Bu yüzden batıda Solapur’a giden her zamanki kalabalık yollarda gidiyor. Şarj istasyonları bir akıllı telefon kullanılarak aranır, çünkü güncel verileri almanın tek yolu budur. Ancak şarj etmek istiyorsanız, burada her şarj istasyonunun işini yapmadığını hemen fark edeceksiniz. Taycan’ı enerji ile dolduran sadece üçüncü veya beşinci şarj istasyonu olabilir.
Her şeyden önce, batıya giden MH65 bölünmüş taşıt yolu şaşırtıcı derecede iyi inşa edilmiştir. İzin verilen hızlar 80 hatta 100 km/s’dir. Taycan 120’den itibaren sinir bozucu bir şekilde bip sesi çıkarmaya başlar, böylece hız limiti sınırlar içinde tutulur. Küçük yığınlar, yüzlerce kilometre boyunca sağa ve sola düzensiz bir şekilde geçer ve Rudraram, Zaheerabad veya Humnabad gibi kasabalar bile benzin istasyonlarından, küçük atıştırmalık dükkanlarından ve otellerden daha fazlasını sunmaz. gece kalmak istemiyorum. Hindistan yollarında, araçların düzenli olarak ters yönden gelmesine, insanların veya hayvanların habersiz yoldan geçmesine veya terk edilmiş kamyonların yola çıkıntı yapmasına çabucak alışırsınız. Sadece yürüme hızında geçilebilen korkunç hız tümsekleriyle korunan yolda tekrar tekrar molalar verilir. Taycan’ın ön kısmının bir düğmeye basarak birkaç santimetre yükseltilebilmesi iyi bir şey çünkü aksi takdirde Swabian’ın ön rüzgarlığı muhtemelen Isnapur’dan kısa bir süre önce veda etmiş olurdu.
Sabit hız nedeniyle Porsche Taycan’ın tüketimi o kadar düşük ki, birkaç sprint geçişine rağmen fabrika teknik özelliklerine kolayca ulaşabilirsiniz. Taycan, sadece 71 kWh’lik küçük pil paketi ile yollarda. Bununla birlikte, araç bilgisayarı, otomatik klima ve koltuk havalandırmasının sürekli çalışmasına rağmen, alt gövdedeki tam dolu pil paketiyle yaklaşık 400 kilometrenin mümkün olduğunu gösteriyor. Akıllı telefondaki kart, bir araba tamirhanesinin yanında hızlı şarj istasyonu olduğunu bildirdiğinde bu da kullanılır. Yol asfalt değil ve kırmızı bir çöl fırtınası gibi toz var. Görmesi zor: Tata, bir evin duvarına, sonuçta 30 kW şarj gücü sağlayan bir duvar kutusu yerleştirdi. Yakınlarda kısa bir öğle yemeğinden sonra, pil fark edilir derecede daha güçlü olmakla kalmıyor, aynı zamanda bir Kızılderili Tata Nexon’uyla fişi devralmak için bekliyor. Bir BT şirketinde çalışan Rameesh, “Pune’den Haydarabad yakınlarına düzenli olarak gidip geliyorum” diyor. “Sadece bir elektrikli araba denemek istedim çünkü teknolojiyle ilgileniyorum.” Nasıl sürdüğüne bağlı olarak, 300 kilometrelik bir şarjla 280 ila 100 mil / saat hıza ulaşıyor. “Sadece dizelimi aileme verdim. Bir yıl sonra, ek bedel kendi kendine ödendi, çünkü burada, Hindistan’da yaklaşık yüzde 20 indirim alıyoruz,” diye gülümsüyor Rameesh, “Arabayı üç, dört ya da belki beş yıl kullanıyorum. Bakalım kaça satabileceğim.” Birkaç hafta önce, tüm pil paketi bir kez değiştirildi.
Sayısız gişeden, hız tümseklerinden ve bir gecede kalabileceğiniz Solapur kasabasındaki kaotik trafikten sonra, ertesi sabah sahile doğru yola çıkıyoruz. Birkaç dakikalık sürüşten sonra, taksi ve çekçek sürücüleri arasında popüler gibi görünen tozlu bir kaldırım kafesinde hızlı bir mola. Kahve ile şeker veya daha az chai çayı ile daha fazla şeker seçeneği var. Kızılderili, görünüşe göre onu özellikle tatlı seviyor ve mavi Porsche Taycan muhtemelen bu sabah aylarca ilgi odağı olacak. Bazıları evde dijital albüm için otelde elektrikle çalışan Porsche ile fotoğraf çektirmek için arkadaşlarını ve akrabalarını getiriyor. Pune, 20 milyondan fazla nüfusu ile Hindistan’ın batı kıyısındaki devasa Mumbai’ye devam etmeden önce geçilir. Gerçek tüketim yeniden düştü ve 100 kilometrede 17 kWh’nin biraz altında, şu anda o kadar düşük ki, teknoloji endüstrisi ile tanınan üç milyonluk şehirde planlanan şarj durağı göz ardı edilebilir. Araç bilgisayarından alınan bilgiye göre, Taycan önce yüzde 4-5, sonra yüzde 9’luk bir menzille varış noktasına ulaşacaktı. Tamamen şarj edilmiş küçük bir pille toplamda 430 kilometreden fazla bir mesafe kat edilebilir – fena değil.
Ancak açlık ve susuzluk, JW Marriott Hotel’in yakınındaki Senapati Bapat Yolu’ndaki yükleme durağını, son 150 kilometreyi bisiklete binmeden önce bir öğle yemeği molası için iyi bir yer gibi gösteriyor. Pune’daki trafik vahşi ve kaotik, çünkü yolun her santiminde bir kavga var – vahşi kornalar ama dostça. Kızılderililer böyledir. Pune’u geçerken dört şerit sekiz oluyor ve bu arada kamyonlar bitkin düştü, sıcaklık 39 dereceyi çoktan aştı ve tüm cep telefonu kameraları mavi zaman makinesini görünce tıklamaya devam etti, biri haline geldi buna alışkınken öne on santimetre boşluk bırakamazsınız. Motosikletlerin ve yüzlerce çekçekin sağı ve solu arasındaki mesafe, burada cezai vergiler dahil en az 260.000 avroya eşdeğer bir araba için olduğundan bile daha kısa. Avrupa’dakinden iki buçuk kat daha fazla. Öte yandan: Bu kadar az parayla gerçek bir uzay gemisini nereden edinebilirsiniz?
Aynı neredeyse fiziksel temasla, 70 kilovatın biraz üzerinde başarılı hızlı şarjın ardından, yolculuğun son varış noktası olan Mumbai’ye devam ediyor. NH48 üzerinde, zengin Bombaylıların lüks bir yerleşim bölgesi olan Amrutvela ile bazı araçların sağdaki yokuşu veya soldaki dik dağ duvarlarını terk ettiği Gadabagunda arasındaki dik iniş muhteşem. Birçok aracın lastik profiline ve genel teknik durumuna bakan herkes nedenini bilir. Mumbai’ye son 50 kilometrede, ilk kez ortaya çıkan hız tuzaklarını ve daha fazla polis denetimini geçtikten sonra veda etme zamanı. Son derece cana yakın Kızılderililer, şaşırtıcı derecede iyi otoyollar, müthiş ekonomik bir Porsche Taycan ve adını zor hatırladığınız sayısız kasaba hakkında. Onlarla birlikte acımasız hız tümsekleri, çalışmayan birkaç şarj istasyonu ve elektrikli mobilitenin 2030’a kadar Hindistan’da bir şey olup olmayacağına dair şüpheler.
basın bülteni
#Konular
Otomobil üreticileri için Hindistan, yaklaşık 15 yıldır Çin’in izinden yüz milyonlarca yeni alıcı geliştirmesi gereken bir sonraki büyük mega pazar oldu. Rakamlar giderek artsa da Hindistan’daki büyük patlama şu ana kadar gerçekleşmedi. Çoğunlukla Tata veya Maruti-Suzuki tarafından yerel olarak üretilen daha yeni araçlar giderek daha fazla yollarda yer alıyor, ancak gerçek bir patlama pazarı farklı görünüyor. Milyonlarca Kızılderili hala bisikletleri, scooter’ları veya yükleme alanı olsun ya da olmasın eski çıngıraklı kutularla yollarda. Hükümetin önümüzdeki yıllarda giderek daha fazla elektrikli hale gelme gerekliliği, Hindistan’ın merkezinden geçen ve pek de çözülebilir görünmeyen bir karayolu gezisinde devasa bir görev gibi görünüyor.
Hindistan’ın Haydarabad şehri, bu yıl ilk kez bir Formula E yarışını garantiledi. Dünya Hindistan’a bakmalı, onda milyonlarca Mumbai, Chennai veya Delhi’den oluşan devasa yığınlardan daha fazlası olduğunu görmeli. Çünkü Haydarabad’ın da yaklaşık yedi milyon nüfusu var. Tam olarak ne kadar, burada kimse gerçekten bilmiyor. Karayolu trafiği, onu onlarca yıldır Hint metropollerinden bildiğimiz yoldur. Düzenli kaos hüküm sürer, çünkü gerçekte iki şerit en az beş olur. Çekçekler, motosikletçiler ve scooter sürücüleri en küçük boşluklara girmeye devam ediyor – bu santimetre meselesi. Ayrıca sürekli korna konseri – beğenebilirsin – ama zorunda değilsin. Burada açık mavi Porsche Taycan, uzak bir gezegene inmiş devasa bir fil şeklindeki pembe bir uzay gemisi gibi vahşi karmaşanın içinde öne çıkıyor. Elektrikli dört kapıdan sonra başını kaldırmayan kimse yok. Çoğu motosiklette üç dört kişi oturuyor, cep telefonlarının kameraları tıkırdıyor ve herkes gelecekten Hindistan’ın ortasına inmiş bu zaman makinesine çok yaklaşmak istiyor. Gölgede 37 derece olması ve tozun her şeyi açık gri ile kaplaması burada kimseyi rahatsız etmiyor gibi. Sokaklarda ve kaldırımlarda her yerde bulunan kir, muhtemelen bir alışma meselesidir.
Nehru Hayvanat Bahçesi ve Haydarabad’ın birkaç tanınmış turistik mekanından biri olan Chowmahalla Sarayı’nın yanından geçer. Hiç bitmeyen şehir merkezindeki evlerin çoğu gibi sokaklar da kirli. Binalar çevreyi bir kez gördüğünde, kasvetli çöp yığınları burada burada yanıyor. Yol kenarlarında öylece bırakılmış arabalar var ve havadaki pisliğe rağmen çamaşırlarınızı balkona asıyorsunuz. Elektrikli Porsche Taycan, Formula E yarışı kadar gerçek dışı bir zaman kapsülü gibi görünüyor. Ancak Hindistan hükümeti önümüzdeki yıllar için sıkı bir elektrik programı hazırladı. Otobüs, iki tekerlekli ve üç tekerlekli araçlardan oluşan toplu taşıma, kademeli olarak elektrikli hale getirilecek. Bu sadece yerel nüfusu doğru yola sokmamalı, aynı zamanda otomotiv endüstrisini güçlendirmeli ve ithalatçıları yatırım yapmaya teşvik etmelidir. Son yıllarda, yerel üreticiler ve tedarikçiler, Delhi’deki ve bireysel eyaletlerdeki merkezi hükümetle birlikte, dünyanın en büyük otomobil pazarlarından birini geleceğe uygun hale getirmek için politik olarak saf yanma modelinden elektrikli tahriklere geçtiler. . Global Data analisti Bakar Sadık Agwan, “İki tekerlekli araçlar, üç tekerlekli araçlar ve otobüsler açıkça hükümet programlarının ana yararlanıcılarıyken, yolcu taşımacılığı için e-araçlar şu anda Haberin Detaylarıda,” diye açıklıyor, “ancak, yüksek oran Toplam nüfustaki üç segmentin birden fazla olması bunun nedenini haklı çıkarıyor ve bu segmentler 2030 yılına kadar yüzde 30 elektrikli yeni araç hedefine ulaşılmasına yardımcı olabilir. fiyata duyarlı Hindistan pazarı.”
Hindistan’daki araçlar şu anda normal yanmalı motorlarla yollarda. Ve süper veya dizel artık giderek daha pahalı hale geldiğinden, giderek daha fazla insan doğal gaz tahriklerine geçiyor. Bir kilogram doğal gaz sadece 24 rupiye mal olurken, bir litre prim şimdiden 100 rupiye mal oluyor. Haydarabad gibi bir metropolde bile şarj istasyonlarının sayısı azdır. 800 kilometre uzaklıktaki Mumbai turu, karadan nasıl göründüğünü gösterecek. Bagajlarında: bir Hint kredi kartı ve uygun yükleme uygulamasına sahip yerel bir cep telefonu. Bu yüzden batıda Solapur’a giden her zamanki kalabalık yollarda gidiyor. Şarj istasyonları bir akıllı telefon kullanılarak aranır, çünkü güncel verileri almanın tek yolu budur. Ancak şarj etmek istiyorsanız, burada her şarj istasyonunun işini yapmadığını hemen fark edeceksiniz. Taycan’ı enerji ile dolduran sadece üçüncü veya beşinci şarj istasyonu olabilir.
Her şeyden önce, batıya giden MH65 bölünmüş taşıt yolu şaşırtıcı derecede iyi inşa edilmiştir. İzin verilen hızlar 80 hatta 100 km/s’dir. Taycan 120’den itibaren sinir bozucu bir şekilde bip sesi çıkarmaya başlar, böylece hız limiti sınırlar içinde tutulur. Küçük yığınlar, yüzlerce kilometre boyunca sağa ve sola düzensiz bir şekilde geçer ve Rudraram, Zaheerabad veya Humnabad gibi kasabalar bile benzin istasyonlarından, küçük atıştırmalık dükkanlarından ve otellerden daha fazlasını sunmaz. gece kalmak istemiyorum. Hindistan yollarında, araçların düzenli olarak ters yönden gelmesine, insanların veya hayvanların habersiz yoldan geçmesine veya terk edilmiş kamyonların yola çıkıntı yapmasına çabucak alışırsınız. Sadece yürüme hızında geçilebilen korkunç hız tümsekleriyle korunan yolda tekrar tekrar molalar verilir. Taycan’ın ön kısmının bir düğmeye basarak birkaç santimetre yükseltilebilmesi iyi bir şey çünkü aksi takdirde Swabian’ın ön rüzgarlığı muhtemelen Isnapur’dan kısa bir süre önce veda etmiş olurdu.
Sabit hız nedeniyle Porsche Taycan’ın tüketimi o kadar düşük ki, birkaç sprint geçişine rağmen fabrika teknik özelliklerine kolayca ulaşabilirsiniz. Taycan, sadece 71 kWh’lik küçük pil paketi ile yollarda. Bununla birlikte, araç bilgisayarı, otomatik klima ve koltuk havalandırmasının sürekli çalışmasına rağmen, alt gövdedeki tam dolu pil paketiyle yaklaşık 400 kilometrenin mümkün olduğunu gösteriyor. Akıllı telefondaki kart, bir araba tamirhanesinin yanında hızlı şarj istasyonu olduğunu bildirdiğinde bu da kullanılır. Yol asfalt değil ve kırmızı bir çöl fırtınası gibi toz var. Görmesi zor: Tata, bir evin duvarına, sonuçta 30 kW şarj gücü sağlayan bir duvar kutusu yerleştirdi. Yakınlarda kısa bir öğle yemeğinden sonra, pil fark edilir derecede daha güçlü olmakla kalmıyor, aynı zamanda bir Kızılderili Tata Nexon’uyla fişi devralmak için bekliyor. Bir BT şirketinde çalışan Rameesh, “Pune’den Haydarabad yakınlarına düzenli olarak gidip geliyorum” diyor. “Sadece bir elektrikli araba denemek istedim çünkü teknolojiyle ilgileniyorum.” Nasıl sürdüğüne bağlı olarak, 300 kilometrelik bir şarjla 280 ila 100 mil / saat hıza ulaşıyor. “Sadece dizelimi aileme verdim. Bir yıl sonra, ek bedel kendi kendine ödendi, çünkü burada, Hindistan’da yaklaşık yüzde 20 indirim alıyoruz,” diye gülümsüyor Rameesh, “Arabayı üç, dört ya da belki beş yıl kullanıyorum. Bakalım kaça satabileceğim.” Birkaç hafta önce, tüm pil paketi bir kez değiştirildi.
Sayısız gişeden, hız tümseklerinden ve bir gecede kalabileceğiniz Solapur kasabasındaki kaotik trafikten sonra, ertesi sabah sahile doğru yola çıkıyoruz. Birkaç dakikalık sürüşten sonra, taksi ve çekçek sürücüleri arasında popüler gibi görünen tozlu bir kaldırım kafesinde hızlı bir mola. Kahve ile şeker veya daha az chai çayı ile daha fazla şeker seçeneği var. Kızılderili, görünüşe göre onu özellikle tatlı seviyor ve mavi Porsche Taycan muhtemelen bu sabah aylarca ilgi odağı olacak. Bazıları evde dijital albüm için otelde elektrikle çalışan Porsche ile fotoğraf çektirmek için arkadaşlarını ve akrabalarını getiriyor. Pune, 20 milyondan fazla nüfusu ile Hindistan’ın batı kıyısındaki devasa Mumbai’ye devam etmeden önce geçilir. Gerçek tüketim yeniden düştü ve 100 kilometrede 17 kWh’nin biraz altında, şu anda o kadar düşük ki, teknoloji endüstrisi ile tanınan üç milyonluk şehirde planlanan şarj durağı göz ardı edilebilir. Araç bilgisayarından alınan bilgiye göre, Taycan önce yüzde 4-5, sonra yüzde 9’luk bir menzille varış noktasına ulaşacaktı. Tamamen şarj edilmiş küçük bir pille toplamda 430 kilometreden fazla bir mesafe kat edilebilir – fena değil.
Ancak açlık ve susuzluk, JW Marriott Hotel’in yakınındaki Senapati Bapat Yolu’ndaki yükleme durağını, son 150 kilometreyi bisiklete binmeden önce bir öğle yemeği molası için iyi bir yer gibi gösteriyor. Pune’daki trafik vahşi ve kaotik, çünkü yolun her santiminde bir kavga var – vahşi kornalar ama dostça. Kızılderililer böyledir. Pune’u geçerken dört şerit sekiz oluyor ve bu arada kamyonlar bitkin düştü, sıcaklık 39 dereceyi çoktan aştı ve tüm cep telefonu kameraları mavi zaman makinesini görünce tıklamaya devam etti, biri haline geldi buna alışkınken öne on santimetre boşluk bırakamazsınız. Motosikletlerin ve yüzlerce çekçekin sağı ve solu arasındaki mesafe, burada cezai vergiler dahil en az 260.000 avroya eşdeğer bir araba için olduğundan bile daha kısa. Avrupa’dakinden iki buçuk kat daha fazla. Öte yandan: Bu kadar az parayla gerçek bir uzay gemisini nereden edinebilirsiniz?
Aynı neredeyse fiziksel temasla, 70 kilovatın biraz üzerinde başarılı hızlı şarjın ardından, yolculuğun son varış noktası olan Mumbai’ye devam ediyor. NH48 üzerinde, zengin Bombaylıların lüks bir yerleşim bölgesi olan Amrutvela ile bazı araçların sağdaki yokuşu veya soldaki dik dağ duvarlarını terk ettiği Gadabagunda arasındaki dik iniş muhteşem. Birçok aracın lastik profiline ve genel teknik durumuna bakan herkes nedenini bilir. Mumbai’ye son 50 kilometrede, ilk kez ortaya çıkan hız tuzaklarını ve daha fazla polis denetimini geçtikten sonra veda etme zamanı. Son derece cana yakın Kızılderililer, şaşırtıcı derecede iyi otoyollar, müthiş ekonomik bir Porsche Taycan ve adını zor hatırladığınız sayısız kasaba hakkında. Onlarla birlikte acımasız hız tümsekleri, çalışmayan birkaç şarj istasyonu ve elektrikli mobilitenin 2030’a kadar Hindistan’da bir şey olup olmayacağına dair şüpheler.
basın bülteni
#Konular